نوع مقاله: مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
2 دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
چکیده
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Abstract
Riming prose which is a Figure of speech based on array of words, has been
discussed in most rhetorical works of Persian and Arabic. The purpose of this article
is the evolution of this figure of speech critically and comparatively from early days
of writing rhetoric books to the contemporary time. For this purpose, the historical
development of this figure of speech has been investigated based on the time and
language of writing these rhetorical works. Different definitions about this figure of
speech are presented in these works, some of which have been translated and
narrated from previous works. Altogether, equality of end and rhythm of words are
the main criterions of riming prose but each of the authors has expressed this equality
and harmony in various ways and presented different views on it.
In this article, for better understand and ease of work, types of riming prose and
related figures of speech to it have been categorized and criticized differently.
Riming prose for observance the principles and rules of equality, and its position at
the end of the dialects has been divided into parallel, symmetrical and lop- sided
types. For this reason, we recall these types main that are located in their main place;
at the end of spoken parts and phrases. Riming prose for the length of the rimed
prose sentences and the number of these words are divided in the form of Short,
medium and long. Given the main position of riming prose, if this figure of speech is
used in most of the words of the spoken parts and sentences or in the middle terms of
them, some of other forms of figures of speech are created which inlaying,
Parallelism and Guaranteed Portmanteau are the most important ones. And if the
main types of riming prose are used in the poem or more precisely, in the parts and
sections of hemistiches and verses, other figures of speech are created such as tashtir,
tasmit, and tajziye. Some of the types that rhetorical scholars and authors have come
up with the following of riming prose are completely null and void, and indication of
their ignorance and inattention in the historical background of riming prose. They
have been added these types with the aim of creation and innovating without any
rules and regulations. For this reason, these types have been studied below in vain
types.
After studying the evolution of the types of riming prose and all figures of speech
mentioned and comparing Arabic and Iranian experts' outlooks in different periods,
this can be concluded that there are slight differences regarding principles and
M. A. Student of Persian Languages and Literature, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran
ghorbanisakine@gmail.com
Associate Professor of Persian Language and Literature, Ferdowsi University of Mashhad,
Mashhad, Iran
Received: 13/07/2015 Accepted: 15/03/2016
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License
Literary Arts, 10th Year, No. 25, Winter 2018-2019
10
methods of using riming prose. Persian rhetoricians have been affected by Arabic
rhetoricians for the totality of investigated figures and they have created slight
innovations in methods and rules of figures of speech. However, there are
deficiencies in defining riming prose and its principles and rules which resulted in
deviations and errors in defining its types at the level of the word and in the poem.
کلیدواژه‌ها [English]
منابع
الدمشقی(ابنناظم/ ابنمالک)، أبیعبدالله بدرالدینبن مالک (1422ه/ 2001م). المصباح فیالمعانی والبیان والبدیع، حققالکتاب و قدّم له بدراسة فی تاریخالبلاغة دکتر عبدالحمید هندوای، بیروت- لبنان: دارالکتب العلمیة. منشورات محمد علی بیضون.
10. مؤید، یحییبن حمزه (العلویالیمینی) (1415ه/ 1995م). الطراز (المتضمن لاسرارالبلاغه و علوم حقایقالأعجاز)، مصحح عبدالسلام شاهین، بیروت- لبنان: دارالکتب العلمیة.
12. البحرانی، کمالالدین میثمبنعلیبن میثم (1433ق/ 1391ش). اصول البلاغة، به تحقیق الجنةالعلمیة فی مؤسسةالامامالصادق، قم: مؤسسةالامامالصادق.
15. جاحظ، عثمانبن عمروبن بحربن محبوب (1380/ 1961). البیان والتبیین، به تحقیق عبدالسلام محمد هارون، الجزءالثانی، چ1، قاهره: مکتبة الخانجی بمصر و مکتبة المثنی بغداد.
16. جرجانی، محمدبن علیبن محمد (بیتا). الأشارات والتنبیهات فی علمالبلاغة، تحقیق عبدالقادر حسین، الفجالة- القاهره: دارالنهضة مصر للطبع والنشر.
18. الحلبّی، نجمالدین ابناثیر (1971). جوهرالکنز (مختصرکتاب کنزالبراعة فی أدوات ذیالیراعة)، به تحقیق محمد السید عثمان، بیروت- لبنان: دارالمکتبالعلمیة.
19. خطیب قزوینی، محمدبن عبدالرحمن (1430ه/ 2009م). الایضاح فی علومالبلاغة. راعتنی به و راجعه محمد عبدالقادر الفاضلی، صیدا- بیروت- لبنان: المکتبةالعصریة، شرکة ابناء شریف انصاری.
24. رازی، شمسالدین محمدبن قیس (1388). المعجم فی معاییرالاشعارالعجم. تصحیح محمدبن عبدالوهاب قزوینی، تصحیح مجدد مدرس رضوی و سیروس شمیسا، تهران: علم.
27. زملکانی، عبدالواحدبن عبدالکریم (1383ه/ 1964م). التبیان فی علمالبیان (المطلع علی اعجازالقرآن). به تحقیق احمد مطلوب و خدیجةالحدیثی، بغداد: مطبعةالعانی.
30. سیوطی، أبیالفضل جلالالدین عبدالرحمنبن ابیبکر (1408/ 1988). معترکالأقران فی اعجازالقرآن. مصحح احمد شمسالدین، بیروت- لبنان: دارالکتبالعلمیة.
35. العسکری، ابی هلال الحسنبن عبداللهبن سهل(2006/1427). الصناعتین الکتابة و الشعر. به تحقیق علی محمد البجاوی و محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: المکتبة العصریة.
38. فخری اصفهانی، شمسالدین محمدبن فخرالدین (1389). معیار جمالی و مفتاح ابواسحاقی (علم عروض، علم قوافی، علم بدایع‌الصنایع) به تصحیح یحیی کاردگر، بیجا: کتابخانه موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی.
43. القرشی، عبدالرحیمبنعلیبن شیث (1408ه/ 1988م). معالمالکتابة و مغانمالاصابة. تحقیقه و ضبطه و تعلیق حواشیه محمدحسین شمسالدین، بیروت- لبنان: دارالکتب العلمیة.
44. القیروانی، لأبی علیالحسنبن رشیق (1424/2004). العمدة فی محاسنالشعر و آدابه و نقده، به تحقیق عبدالحمید هندوانی، بیروت: المکتبةالعصریه. الدار النموذجیة - المطبعة العصریه.
48. مازندرانی، محمد هادیبن محمد صالح (1376). انوارالبلاغه؛ در فنون معانی، بیان و بدیع، به کوشش محمدعلی غلامینژاد، مرکز فرهنگی نشر قبله، تهران: دفتر نشر میراث مکتوب.
49. مدنی، السید علی صدرالدین بن مغضوم (1389/ 1969). انوارالربیع فی انواعالبدیع، حققه و ترجم لشعرائه شاکر هادی شکر، الجزءالسادس و الجزءالخامس. نجف اشرف: مطبعة النعمان.
50. مرغینانی، للامام ابیالحسن نصربن حسن (1364). محاسنالکلام او المحاسن فیالنظم والنثر، تحقیق و تقدیم محمد فشارکی، اصفهان: مطبعة پروین اصفهان- فرهنگسرای اصفهان.
53. هدایت، رضاقلیبن محمد هادی (1383). مدارجالبلاغه در علم بدیع، تصحیح حمید حسنی و بهروز صفرزاده، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
)