فاطمه کاسی؛ محمد صادق بصیری
چکیده
این مقاله قصد دارد تا با تحلیل نشانه‌‌ها در داستان «نشانی» احمدرضا احمدی، به واکاوی عناصر تخیل و استعاره بپردازد. احمدی از شاعران و نویسندگان دهة چهل ایران است. او همزمان با شاعری در زمینة ادبیات ...
بیشتر
این مقاله قصد دارد تا با تحلیل نشانه‌‌ها در داستان «نشانی» احمدرضا احمدی، به واکاوی عناصر تخیل و استعاره بپردازد. احمدی از شاعران و نویسندگان دهة چهل ایران است. او همزمان با شاعری در زمینة ادبیات کودک فعالیت خود را آغاز کرد. اولین کتاب کودک او در سال 1348 نوشته شد و تا امروز هم به نوشتن ادامه میدهد. آثار او در زمینة ادبیات کودک از فضایی متفاوت سخن میگوید. مطالعة آثار احمدرضا احمدی نشانیهایی را در چشم خواننده برجسته میسازد و از همین رو، بررسی نشانهشناسیک آن را برمیانگیزد. نشانه‌شناسی، مطالعة هر چیزی است که بر چیز دیگر اشاره دارد و این نشانه‌‌ها میتوانند به شکل کلمات، تصاویر، اصوات، اطوار و اشیا ظاهر شوند. با خواندن آثار احمدی و از جمله این داستان، نشانداری تخیل، خودنمایی میکند. مطالعات انجامشده در آثار احمدی نشان داد که تخیل در آثار او، تخیل مدرن و فانتاسیک است و همین طور به دلیل همگامی تخیل و استعاره و ابهام، خواننده در محور جانشینی با استعاره به معنای مدرن و ابهام و گشودگی متن روبهروست. این مقاله به تخیل و استعارهای میپردازد که رمانتیکها و سمبولیستها بدان اشاره دارند و در پی آن به رمزگشایی این نشانه‌‌ها بر پایة نظریة لیکاف خواهد پرداخت
