رضا قاسمی؛ امیرحسین همتی؛ اصغر رضا پوریان
چکیده
نظر به اینکه بلاغت از دیرباز معیاری برای زیبایی‌شناسی عناصر ادبی و نقد و ارزشیابی شعر و نثر فارسی و عربی بوده، مباحث و مسائل این دانش، زمینه‌سار نوعی نقد روشمند و معتبر در ادبیات فارسی شده است. هدف این ...
بیشتر
نظر به اینکه بلاغت از دیرباز معیاری برای زیبایی‌شناسی عناصر ادبی و نقد و ارزشیابی شعر و نثر فارسی و عربی بوده، مباحث و مسائل این دانش، زمینه‌سار نوعی نقد روشمند و معتبر در ادبیات فارسی شده است. هدف این پژوهش اثبات این مطلب است که علمیترین تعریف درزمینۀ صنعت ادبی «التفات»، تعریف «محمد بن عمر رادویانی» است که در اولین کتاب بلاغت زبان فارسی، ترجمانالبلاغه بیان شده است؛ درحالیکه علمای بلاغی بعد از رادویانی با تأثیرپذیری مستقیم از بلاغت زبان عربی و بدون توجه به آنچه در کتاب ترجمانالبلاغه برای زبان فارسی آمده است، عمدتاً تغییر زاویة دید و از خطاب به غیاب رفتن یا بالعکس را در تعریف اصطلاحی این صنعت پذیرفتهاند و تلاش خود را به افزودن تقسیمبندیهای غیرضروری از این صنعت منحصر ساختهاند. بر این اساس، پژوهشگران در این جستار علمی برمبنای سیر تاریخی به بررسی تطبیقی برجسته‌ترین آثار بلاغی زبان فارسی از ترجمانالبلاغه تا ابدعالبدایع پرداختهاند.
