رضا میرابوالحسنی؛ رضا شکرانی
چکیده
یکی از شروط اساسی فهم قرآن، فهم زبان عربی زمان نزول است و تنها مراجعه به آن بخش از تفاسیر یا ترجمه‌هایی از قرآن رواست که برپایة چنین فهمی تألیف شده باشد. بر این اساس، ازجمله شرایط فهم، تفسیر و ترجمة قرآن، ...
بیشتر
یکی از شروط اساسی فهم قرآن، فهم زبان عربی زمان نزول است و تنها مراجعه به آن بخش از تفاسیر یا ترجمه‌هایی از قرآن رواست که برپایة چنین فهمی تألیف شده باشد. بر این اساس، ازجمله شرایط فهم، تفسیر و ترجمة قرآن، درک مدلول ساختهای نحوی آن، براساس دلالت این ساختها در زمان نزول است؛ زیرا بدون شناخت درست و دقیق آن، فرایند فهم، تفسیر و ترجمه محقق نمیشود. ازاینرو معناشناسی سازههای نحوی قرآن و برابریابی آن در زبانهای گوناگون و ازجمله فارسی از پیشنیازهای فهم، تفسیر و ترجمة قرآن است. این پژوهش در راستای پژوهشهایی ازاین دست در پی معناشناسی نحوی ساخت «اصبح» با فعل مضارع در قرآن کریم و پیشنهاد برابرنهادة مناسب آن در زبان فارسی است. ازهمینرو فعل «أصبح» را در عرصة لغت و نحو عربی و ساخت «أصبح» با فعل مضارع را در عرصة تفسیر و ترجمه قرآن کریم کاویده و پس از بررسی حدود 150 تفسیر و بیش از 50 ترجمة قرآن، این ساخت را در وجه مثبت و منفی در فارسی الگویابی کرده و قید «دیگر» را در وجه مثبت و منفی برای آن پیشنهاد داده است.
