محمد حسن سورانی حیدری؛ شهرزاد نیازی؛ مرتضی رشیدی
چکیده
شاعران از قدیم تا امروز برای بیان ذهنیّات خود از روش خاص خود استفاده کرده و همین روش خاص باعث شده ازنظر زبان، محتوا و قالب، آثارشان از دیگری متمایز شود و هریک سبک خاص خود را رقم بزنند؛ بر همین سیاق، شاعران ...
بیشتر
شاعران از قدیم تا امروز برای بیان ذهنیّات خود از روش خاص خود استفاده کرده و همین روش خاص باعث شده ازنظر زبان، محتوا و قالب، آثارشان از دیگری متمایز شود و هریک سبک خاص خود را رقم بزنند؛ بر همین سیاق، شاعران زن در عصر کنونی، برای بیان مباحث اجتماعی، زبان خاص خود را دارند که از دیگری متمایز است و باعث سبکآفرینی شعر آنان شده است. در این مقاله، کوشش شده است اشعار چهار شاعر معاصرِ زن (صفارزاده، راکعی، کاشانی و وحیدی) که با رخدادهای انقلابِ اسلامی همزمان بودهاند، با تأکید بر ساختار و محتوای اشعار پس از انقلاب این شاعران، با رویکرد سبکشناسی لایهای و روش تحلیل محتوا بررسی شود. نتیجۀ بهدستآمده نشان میدهد صفارزاده با ساختار شعر نو، کاشانی و وحیدی با شعر کلاسیک و راکعی در هردو نوع آثاری خلق کردهاند. اشعار زنانه در شعر راکعی نمود بیشتر و محسوستری دارد. واژههای امروزی و ساده، دوری از تعقید، بیانِ کنشهای اجتماعی، توجه ویژه به روحیّۀ حماسی و ملیگرایی، شهید و شهادت، ظلمستیزی و ... ویژگیهایی است که بهصورت مشترک در اشعار این شاعران مشاهده میشود.
