غلامحسین مددی؛ ابراهیم استاجی؛ علی تسنیمی؛ اعظم استاجی
چکیده
در آثار برجستۀ ادبی، ظرایف هنریِ خاصی در نحوۀ کاربرد واحدهای زبانی در لایه‌های مختلف وجود دارد. هفت‌پیکر نیز از آثاری است که در سطوح مختلفِ آن از ظرفیتهای زبانی متنوّعی به‌منظورِ برجستگی، تولید ...
بیشتر
در آثار برجستۀ ادبی، ظرایف هنریِ خاصی در نحوۀ کاربرد واحدهای زبانی در لایه‌های مختلف وجود دارد. هفت‌پیکر نیز از آثاری است که در سطوح مختلفِ آن از ظرفیتهای زبانی متنوّعی به‌منظورِ برجستگی، تولید و القای محتوا استفاده شدهاست. بعضی از تمهیدات زبانی در لایۀ نحوی، نوعی تشخّص سبکی را در این اثر ایجاد میکند. اثرِ ادبی متشکّل از لایه‌های درهمتنیده است؛ ازاینرو تحلیل هفت‌پیکر با رویکرد سبکشناسی لایهای، شیوۀ مناسبی برای کشف ظرفیتهای زبانی و کارکردِ هنریِ واحدهای زبانی است. ازآنجاکه بخشی از ظرایف سبکی و معنای متن، بسته به گزینش ساختهای نحوی و نحوۀ کاربرد آنهاست، واکاویِ لایۀ نحوی در کشف ظرفیتهای زبانی و پیوند هنری زبان و معنا کارآمد است. در این پژوهش سعی بر آن است که با بررسی لایۀ نحوی، در بخش‌هایی از هفت‌پیکر بهویژه تحمیدیه و نصیحت فرزند، کارکردهای هنری واحدهای زبانی در تولید و القای مفاهیم کشف شود. کارکردهای معناشناسی در چینش عناصر زبانی، صدای نحوی، طول جملات، الگوهای نحوی نوبنیان و دلالتهای ضمنی در وجهیت نمونههایی از تمهیدات زبانی در سطح نحوی است که تحلیل آنها سبب درک عمیقتری از محتوا میشود.
