مرضیه غفاری؛ حسین سلیمی؛ سید ناصر جابری اردکانی
چکیده
اسماعیل شاهرودی از شاعران توانمند و جامعه‌مدار شعر نو فارسی است که شعرش در بسیاری اوقات رنگ سمبولیسم اجتماعی به خود می‌گیرد. شاعری انسان‌گرا که آثارش سرشار از شور و هیجان جامعه و سیاست و مبارزه و عاطفة ...
بیشتر
اسماعیل شاهرودی از شاعران توانمند و جامعه‌مدار شعر نو فارسی است که شعرش در بسیاری اوقات رنگ سمبولیسم اجتماعی به خود می‌گیرد. شاعری انسان‌گرا که آثارش سرشار از شور و هیجان جامعه و سیاست و مبارزه و عاطفة انسانی است. این پژوهش با روش توصیفی ـ تحلیلی و با هدف بررسی و تحلیل شعر اسماعیل شاهرودی ازنظر حضور کیفیت نمادها و نقش بلاغی و هنری آنها در تعلیق معنا، چندلایگی معنایی و تبیین مسائل و موضوعات اجتماعی و انتقادی به انجام رسیده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد کاربرد تصاویر نمادین در شعر و اندیشة اسماعیل شاهرودی، راهی برای بیان و طرح موضوعات و مضامینی است که نمی‌توانسته است آنها را به‌صورت مستقیم و آشکارا بیان کند؛ نیز مسیری برای ورود به طرح مسائل و بیان دردهایی است که جامعه و فضای استبدادی، اجازة نزدیک‌شدن به آنها را نمی‌داده است. شاهرودی رویکرد نمادگرایانه را دریچه‌ای برای نگریستن عمیق و انسانی به مسائل اجتماعی و سیاسی، طرح و تبیین آنها و شورشگری، اعتراض و فریاد علیه ناملایمات و نابسامانی‌ها می‌داند. او از همة انواع نماد ازجمله نمادهای ادبی، طبیعی، تاریخی و... بهره برده و آنها را به‌زیبایی و آگاهانه در خدمت طرح مسائل اجتماعی و سیاسی قرار داده است. همچنین شاهرودی با وجود استفاده از نمادهای مرسوم و متداول در بسیاری اوقات برای بیان اندیشه‌های انتقادی و اعتراضی خود، به نوآوری در خلق نماد نیز دست یازیده است.
