نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ولی عصر «عج» رفسنجان، کرمان، ایران
2 کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ولی عصر «عج» رفسنجان، کرمان، ایران
چکیده
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Abstract
Literary minimalism led to the development of a new genre of minimalist stories. The present study investigates narrative features of minimal stories by Abolghasem Halat. It seeks to find answers to the following questions:
1) What minimalistic techniques are used in Persian tercets of Abolghasem Halat?
2) What elements of minimalist stories are found in his Persian tercets?
Discussion
Abolghasem Halat is a Persian poet who masters Persian tercets in expressing his thoughts and creating minimalistic sarcastic situations. The most salient aspect of his narrative style is the use of consecutive adjectives for his characters that serves to 1) enhance the rhythm; 2) build humor; and 3) ccreate narrative empathy in the readers to reorient their thoughts.
His stories feature two completely contrasting characters that differ in terms of physics and social ranking. The stories build upon their dialogues, conflicts, descriptions, attitudes, and desires. His stories portray symbolic and extraordinary people that create special situations through their comic and surprising behaviors. Moreover, Halat's narratives correspond to the real-time of the events and match them in their duration, though in most cases time is ambiguous because the plot is bound to no specific time.
Halat’s greatness lies in his masterful combination of classic and modern narrative styles in creating a unique comic atmosphere. The present study claims that narrative eloquence, on the one hand, and reserved use of words/expression, on the other, are two key factors that differentiate his minimalistic stories. Metaphor and irony are backbones of Halat’s oeuvre that feed his stories and characterize his tercets. He also takes great advantage of fables. His tercets make up a set of stories that bear many similarities. His mastery in minimalistic stories is manifested in dialogues and actions, the combination of which instigates a sense of artistic capability in conveying social messages, on the one hand, and creates comic atmosphere, on the other.
The beginning of many of his stories resembles anecdotes in that they all start with a description of characters. However, there are times that stories take more modern color and begin abruptly as if they depict a part of the protagonist’s life. They mostly surprise the reader. Almost all the stories end as the author expects the reader to partake in finishing the plot. This best justifies the comic sense behind the major events.
Conclusion
Persian tercets are characterized by time and place constraints, disadvantaged characters, and realistic settings. More specifically, Abolghasem Halat uses humor, fables, and long descriptions that distinguish him from his contemporaries. The ending of his stories reflects the aim of his humor and broadly differentiates his style.
کلیدواژهها [English]
منابع
3. بالانده، محمود. (1392). «ساختار بحر طویل در موسیقی و شعر، بررسی تطبیقی سه گونة بحر طویل در حوزۀ موسیقی نواحی و موسیقی عامه پسند». نشریۀ نامۀ هنرهای نمایشی و موسیقی، دورۀ 4، شمارۀ 8، صص121-141.
4. بیگزاده، خلیل و محمد آرتا. (1395). «نقد تطبیقی حکایتهای بهارستان جامی با داستانهای مینیمالیستی»، مجلۀ متنپژوهی ادبی، د 20، ش 68، صص 142-117.
5. بینیاز، فتحالله. (1387). درآمدی بر داستاننویسی و روایتشناسی، چاپ اوّل، تهران: افراز.
6. پارسا، سیداحمد. (1385). «مینیمالیسم و ادب فارسی(بررسی تطبیقی حکایات گلستان با داستانهای مینیمالیسم)، مجلۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه کرمان، ش20، (پیاپی 17) صص27-48.
7. حالت، ابوالقاسم. (1386). بحر طویلهای هدهدمیرزا، چاپ هشتم، تهران: سنایی.
8. درخشان، مهدی .(1364). «کهنترین بحر طویل»، نشریۀ آینده، سال یازدهم، ش 4 و 5. صص280-286.
9. روزبه، محمّدرضا. (1388). ادبیات معاصر ایران(نثر)، چاپ چهارم، تهران: روزگار.
10. شمیسا، سیروس. (1386). فرهنگ عروضی، ویرایش چهارم، تهران: نشر قلم.
11. فاستر، مایکل. (1362). خداوندان اندیشة سیاسی، ترجمة جواد شیخ الاسلامی، تهران: امیرکبیر.
12. فتوحی، محمود (1385). بلاغت تصویر، چاپ نخست، تهران: سخن.
13. __________ (1391). سبکشناسی، نظریهها، رویکردها و روشها، تهران: سخن.
14. کاردگر، یحیی و نرگس مهدی. (1391). «نقد و تحلیل و سبکشناسی اولین بحر طویل فارسی». فصلنامة تخصصی سبکشناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)، ش2(پیاپی16). صص 353-370.
15. کنی، دبلیو. پی. (1380). چگونه ادبیات داستانی را تحلیل کنیم، ترجمۀ محمد حنیف، چاپ اوّل، تهران: زیبا.
16. مارتین، والاس. (1382). نظریههای روایت، ترجمۀ محمّد شهبا، چاپ اوّل، تهران: هرمس.
17. محمدی، برات. (1388). «مقالات شمس و مینیمالیسم»، پژوهشنامۀ ادب حماسی (پژوهشنامۀ فرهنگ و ادب) دورۀ 1، ش 9، صص 299-311.
18. مستور، مصطفی. (1386). مبانی داستان کوتاه، چاپ سوم. تهران: مرکز.
19. مولوی، محمد. (1362). مثنوی، به کوشش محمد استعلامی، ج2، چاپ اوّل، تهران: زوّار.
20. مهدی، نرگس. (1391). نقد و بررسی و تحلیل بحر طویلهای فارسی از آغاز تا سال 1320. پایاننامة ارشد زبان و ادبیات فارسی، استاد راهنما: دکتر سید علیرضا حجازی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه قم.
21. مؤذّنی، محمد و نسرین زرگرزادۀ دزفولی. (1396). «خویشاوندی داستانک و حکایت با نگاهی بر بهارستان جامی»، پژوهشنامۀ نقد ادبی و بلاغت، سال 6، شمارۀ 1، صص: 1-15.
22. میرصادقی، جمال. (1385). عناصر داستان. تهران: نشر سخن.
)